KKOTTONGNAE – 16.08.2014

Training Center “School of Love”

Meeting with the religious communities of Korea 

Drodzy bracia i siostry w Chrystusie,

Pozdrawiam was wszystkich z miło?ci? w Panu. Ciesz? si?, ?e mog? by? dzisiaj z wami i dzieli? te chwile komunii. Reprezentowana przez was du?a ró?norodno?? charyzmatów i apostolstwa cudownie ubogaca ?ycie Ko?cioła w Korei i poza jej granicami. Podczas tej celebracji nieszporów, w której wy?piewywali?my niesko?czon? chwał?, dobro? i miłosierdzie Boga, dzi?kuj? wam i wszystkim waszym braciom i siostrom za wasz trud budowania Królestwa Bo?ego w tym umiłowanym kraju. Dzi?kuj? ojcu Hwang Seok-Mo i siostrze Scholastyce Lee Kwang-ok, przewodnicz?cym Korea?skich Konferencji Wy?szych Przeło?onych M?skich i ?e?skich Instytutów Zakonnych i Stowarzysze? ?ycia Apostolskiego za ich uprzejme słowa powitania.

Słowa Psalmu: "Niszczeje moje ciało i serce, Bóg jest opok? mego serca i mym udziałem na wieki" (Ps 73,26), zapraszaj? nas, by?my pomy?leli o naszym ?yciu. Psalmista wyra?a radosn? ufno?? w Bogu. Wszyscy wiemy, ?e chocia? rado?? nie jest wyra?ana w ten sam sposób w ka?dym okresie ?ycia, zwłaszcza w chwilach wielkich trudno?ci, to "zawsze pozostaje przynajmniej jako promyk ?wiatła rodz?cy si? z osobistej pewno?ci, ?e jest si? niesko?czenie kochanym, ponad wszystko" (Evangelii gaudium, 6). Mocne przekonanie o tym, ?e jeste?my miłowani przez Boga znajduje si? w centrum waszego powołania: by? dla innych namacalnym znakiem obecno?ci Królestwa Bo?ego, przedsmakiem wiecznych rado?ci nieba. Tylko wtedy, gdy nasze ?wiadectwo jest radosne b?dziemy poci?ga? ludzi do Chrystusa. A rado?? ta jest darem, który karmi si? ?yciem modlitwy, rozwa?aniem Słowa Bo?ego, sprawowaniem sakramentów i ?yciem wspólnotowym. Kiedy ich brakuje, pojawiaj? si? słabo?ci i trudno?ci, tłumi?ce rado??, której tak dogł?bnie zaznali?my na pocz?tku naszej drogi.

Dla was, jako m??czyzn i kobiet konsekrowanych dla Boga, rado?? ta jest zakorzeniona w tajemnicy miłosierdzia Ojca, objawionej w ofierze Chrystusa na krzy?u. Niezale?nie od tego, czy charyzmat waszego instytutu jest bardziej nakierowany na kontemplacj? czy te? na ?ycie czynne, macie by? "ekspertami" od Bo?ego miłosierdzia wła?nie przez ?ycie we wspólnocie. Wiem z do?wiadczenia, ?e ?ycie wspólnotowe nie zawsze jest łatwe, ale jest ono opatrzno?ciowym polem ?wicze? dla serca. To nierealne, spodziewa? si?, ?e nie b?dzie konfliktów; pojawi? si? nieporozumienia i trzeba si? z nimi zmierzy?. Pomimo tych trudno?ci, jeste?my wezwani, aby wła?nie w ?yciu wspólnym wzrasta? w łasce, wyrozumiało?ci i miło?ci doskonałej.

Do?wiadczenie Bo?ego miłosierdzia, karmi?ce si? modlitw? i wspólnot?, musi kształtowa? wszystko czym jeste?cie, wszystko, co czynicie. Wasza czysto??, ubóstwo i posłusze?stwo b?d? radosnym ?wiadectwem miło?ci Boga na tyle, na ile b?dziecie mocno trwali na skale Jego miłosierdzia. Dotyczy to z pewno?ci? posłusze?stwa zakonnego. Dojrzałe i wielkoduszne posłusze?stwo wymaga przylgni?cia w modlitwie do Chrystusa, który, przyj?wszy posta? sługi, nauczył si? posłusze?stwa przez to, co wycierpiał (por. Perfectae caritatis, 14). Nie ma drogi na skróty: Bóg pragnie naszych serc całkowicie, a to oznacza, ?e musimy coraz bardziej "zapomnie? samych siebie" i "wychodzi? ze swoich ogranicze?".

?ywe do?wiadczenie troskliwego miłosierdzia Pana podtrzymuje tak?e ch?? osi?gni?cia tej doskonało?ci miło?ci, która rodzi si? z czysto?ci serca. Czysto?? wyra?a stanowcze po?wi?cenie si? miło?ci Boga, który jest "moc? naszych serc". Wszyscy wiemy, jakie osobiste i wymagaj?ce zaanga?owanie poci?ga to za sob?. Pokusy w tej dziedzinie wymagaj? pokornej ufno?ci w Bogu, czujno?ci i wytrwało?ci.

Przez ewangeliczn? rad? ubóstwa mo?ecie rozpozna? Bo?e miłosierdzie nie tylko jako ?ródło siły, ale tak?e jako skarb. Nawet gdy jeste?my znu?eni, mo?emy Mu ofiarowa? nasze serca obci??one grzechem i słabo?ci?. W chwilach, kiedy czujemy si? najbardziej bezradni, mo?emy dotrze? do Chrystusa, który stał si? ubogim, aby nas "ubóstwem swoim ubogaci?" (2 Kor 8, 9). Ta nasza podstawowa potrzeba zyskania przebaczenia i uzdrowienia jest sama w sobie form? ubóstwa, której nigdy nie wolno nam straci? z oczu, bez wzgl?du na to, jak wiele post?pów mo?emy dokona? w ?yciu cnotami. Powinna te? ona znale?? konkretny wyraz w naszym stylu ?ycia, zarówno jako jednostek, jak i wspólnot. My?l? zwłaszcza o konieczno?ci unikania tego wszystkiego, co mo?e was rozprasza? i spowodowa? u innych zam?t i zgorszenie. W ?yciu konsekrowanym ubóstwo jest zarówno "murem" jak i "matk?". Jest "murem", poniewa? chroni ?ycie konsekrowane, "matk?", poniewa? pomaga mu wzrasta? i prowadzi je po wła?ciwej ?cie?ce. Obłuda tych konsekrowanych m??czyzn i kobiet, którzy składaj? ?luby ubóstwa, ale ?yj? jak bogaci, rani dusze wiernych i szkodzi Ko?ciołowi. Pomy?lcie te? o tym, jak niebezpieczn? jest pokusa przyj?cia mentalno?ci czysto funkcjonalnej, ?wieckiej, prowadz?cej do pokładania naszej nadziei jedynie w ludzkich ?rodkach, niszcz?c ?wiadectwo ubóstwa, którym ?ył i którego nas nauczał nasz Pan Jezus Chrystus.

Drodzy bracia i siostry, z wielk? pokor? czy?cie wszystko, co mo?liwe, aby ukaza?, ?e ?ycie konsekrowane jest cennym darem dla Ko?cioła i dla ?wiata. Nie chowajcie go dla siebie. Dzielcie si? nim, wnosz?c Chrystusa do ka?dego zak?tka tego umiłowanego kraju. Niech wasza rado?? nadal znajduje wyraz w waszych wysiłkach, aby przyci?gn?? i piel?gnowa? powołania, i w uznaniu, ?e wszyscy macie jaki? udział w formowaniu osób konsekrowanych dnia jutrzejszego. Niezale?nie od tego, czy jeste?cie oddani bardziej kontemplacji, czy ?yciu apostolskiemu, b?d?cie gorliwi w miło?ci do Ko?cioła w Korei i ch?ci przyczynienia si?, poprzez wasz specyficzny charyzmat, do jego misji głoszenia Ewangelii i budowania ludu Bo?ego w jedno?ci, ?wi?to?ci i miło?ci.

Polecaj?c was wszystkich, a zwłaszcza osoby w podeszłym wieku i chorych członków waszych wspólnot, miłuj?cej opiece Maryi, Matki Ko?cioła, z serca udzielam mojego błogosławie?stwa jako r?kojmi nieustannej łaski i pokoju w Jezusie, Jej Synu.